Το παρασκήνιο της αλλαγής

Ελλάδα Δεκέμβριος-2015-Παραμονή Χριστουγέννων

Σαστισμένος στέκομαι μπροστά στις σαρωτικές αλλαγές που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα. Από το πολιτικό σκηνικό που θυμίζει αρχαία Ελληνική τραγωδία, δίχως τον από μηχανής θεό, μέχρι τις νέες αξίες που εγκαθίστανται βίαια στη ζωή μας.

Άφωνοι θεατές μιας νέας πραγματικότητας που στο όνομα μιας αλλόκοτης ελευθερίας, μιας παραμορφωμένης δημοκρατίας και ενός ανθρωποφάγου ανθρωπισμού, αλλάζει με μανία τα πάντα. Το νέο εκδικείται. Το παλιό στην πυρά. Οι νέοι επιβάλλονται, οι παλιοί εξοστρακίζονται. Οι ηλικίες δεν παίζουνε ρόλο, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις αξιολογούνται παλιές ή νέες.  Άραγε ποιός είναι ο αρχιτέκτονας των νέων ιδεών που επιβάλλονται με μανία στη χώρα; Ποιό το σχέδιο πίσω από τις αποφάσεις; Ποιό το αύριο που οραματιζόμαστε και ποιά τα υλικά που θα οικοδομήσουμε το μέλλον; 

Αμφιβάλλω αν υπάρχει σχέδιο. Αμφιβάλλω αν υπάρχει όραμα. Αμφιβάλλω μετά πολλής βεβαιότητος μάλιστα για τον σκοπό. Τίποτα δεν οικοδομείται, μόνον εκδικητικά γκρεμίσματα γίνονται. Τίποτα δεν οικοδομείται, μόνον καταστρέφεται με μανία το παλιό. Το παλιό είναι η Ελλάδα του Κόντογλου και του Παπαδιαμάντη. Η Ελλάδα του Αγίου Πατρό Κοσμά του Αιτωλού. Όσο και αν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους αυτοί που με σπουδή επιδίδονται στην πιο ακραία επιχείρηση αποδόμησης μιας χώρας, τα έργα τους κραυγάζουν. Όσο πιο παλιό τόσο μεγαλώνει η μανία τους... Και τι πιο παλιό από τον "Παλαιό των Ημερών;" Αυτοί πρέπει να διδαχθούν από την ιστορία, "σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν". Εμείς δε "οι περιλοιπόμενοι", να αντιληφθούμε πως πολεμείται η πίστις μας, τίποτε άλλο. Ένα πρέπει να διαφυλάξουμε από τους ισχυρούς του καιρού μας, την πίστη μας.

Λογής λογής άθεοι, ανθρωπιστές, αγαπολόγοι, σεξιστές, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, αρχιερείς, δολοφόνοι, τρομοκράτες, δανειστές, μαϊντανοί, διαπλεκόμενοι, σπουδαγμένοι, φιλάνθρωποι, όλος ο συρφετός, ο θίασος των πρωταγωνιστών και των κομπάρσων αυτής της τραγωδίας, για μένα και για σένα αδιαφορεί, δεν δίνει δεκάρα. Είμαστε για εκείνους όχλος, μάζα, πότε κυρίαρχος λαός, πότε βόδια, πρόβατα.  Ένας τους πονά, ένας τους καίει, έναν θέλουνε να ξεριζώσουν από την καρδιά σου, αυτός που αύριο στη Βηθλεέμ "ράκει σπαργανούται" εκ της Παρθένου. Χριστός γεννάται σήμερον Εν Βηθλεέμ την πόλιν. Όσο ο καθένας μας γίνεται φάτνη, όσο κρατάμε τη φλόγα της πίστεως αναμμένη στην καρδιά μας, το άστρο θα οδηγεί στη Βηθλεέμ, στον Βασιλέα. Εκείνοι λυσσούν, εμείς στο Χριστό. Εκείνοι χτυπούν, εμείς στο Σταυρό. Εκείνοι χλευάζουν, εμείς στη φάτνη.

Εκείνοι φοβερίζουν εμείς ομολογούμε. Εκείνοι ταπεινώνουν εμείς δοξολογούμε.